O val do río Santa Lucía é unha área xeográfica integrada no concello de Santiago que administrativamente está dividida en tres parroquias, Aríns, O Eixo e Marrozos.
A paisaxe está composta por bosques de ribeira, terreos cultivados e aldeas. Ademais disto, as tres parroquias conservan peculiaridades propias no relativo a etnografía, como son algunhas típicas festas parroquiais.
O val de Santa Lucía estivo desde antigo ligado a diferentes rutas. Primeiramente ás da Idade do Ferro, do que dan testemuño os diferentes castros atopados. Despois, coa romanización, establecéronse rutas militares e comerciais con outras cidades do noroeste da península Ibérica. A día de hoxe tamén é un lugar atravesado por vías de comunicación, como por exemplo as vías do AVE.
O río Santa Lucía nace na parroquia compostelá de Bando e atravesa as parroquias de Aríns, O Eixo e Marrozos. Cruza os concellos de Vedra e Teo para desaugar no río Ulla.
O curso deste río e os seus afluentes foi aproveitado para regar prados e terreos e mover numerosos muíños. Por iso moitos lugares levan o antenome de rego, como Rego de Aríns, Rego dos Ballotes, Rego Fontecova.
O clima nesta área é atlántico, con precipitacións abundantes. Arredor do río conformouse unha paisaxe de bosque de ribeira con ameneiros, bidueiros, carballos e unha sucesión de terras anegadas ou brañas. Nas abas dos montes que pechan o val abundan bosques atlánticos caducifolios que nos brindan todas as gamas de verdes en primavera e de ocres, marelos, vermellos… en outono.
A fauna que podemos atopar na ribeira do Santa Lucía son aves como as lavandeiras, grous reais, picapeixes, pegas e águias ratoeiras. Poderemos atopar raposos, londras, troitas, excepcionalmente lobos, xabarís, corzos, donicelas e furóns entre outros animais.